Anne-Mei The vertelt over haar boek Dagelijks leven met dementie in het NPO-programma ‘In de Leeuwenhoek’. In de serie doen Hugo Borst en Adelheid Roosen verslag vanuit verzorgingshuis De Leeuwenhoek. The pleit, net als Borst en Roosen, voor een minder medicaliserende benadering van dementie en van meer ondersteuning van mantelzorgers. ‘De mens achter de aandoening’, waarover The in haar boek schrijft, wordt aangesproken in de serie. De vierdelige serie is een zoektocht van Adelheid Roosen en Hugo Borst naar hoe de zorg voor mensen met dementie menselijker kan. De gesprekken vinden plaats in verpleeghuis De Leeuwenhoek in Rotterdam op de gesloten afdeling. Twee jaar geleden stond De Leeuwenhoek op de zwarte lijst van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). Nu niet meer. Maar ook in dit huis spelen de gebruikelijke problemen: personeelstekort, te veel administratie. En dus te weinig tijd voor liefdevolle zorg en aandacht. 3 mei, 20.25, NPO2
Minister De Jonge van VWS nam het boek Dagelijks leven met dementie van Anne-Mei The in ontvangst op 10 november, Dag van de Mantelzorger, op zijn werkkamer op het ministerie. De minister zegde The toe zijn aandacht te richten op de problematiek van thuiswonende dementerenden en hun veelal overbelaste mantelzorgers. ‘Daar ga jij me bij helpen’, zei hij tegen The. The beschrijft in haar boek haar onderzoek als antropoloog onder honderden dementerenden en constateert dat mantelzorgers vaak eerder sterven dan de dementerenden door chronische overbelasting. Zij doet daarnaast een oproep om dementerenden voor vol aan te zien. ‘De sociale uitsluiting is hun pijn’, aldus The. The bepleit een agenda voor de sociale benadering van dementie: kijken wat er nodig is om dementerenden langer thuis te laten wonen zonder dat mantelzorgers eraan onderdoor gaan. Zij wil hiernaar kwalitatief onderzoek en kosten-effectiviteitsonderzoek verrichten, en vraagt De Jonge om dit onderzoek te steunen. Minister de Jonge, die zelf veel heeft gedaan aan de bestrijding van eenzaamheid in de gemeente Rotterdam, ondersteunt het initiatief: ‘Zet de huiswerkopdracht maar in het boek.’
In de verschuiving van verpleeghuiszorg naar de thuissituatie is niet gekeken wat daarvoor nodig is, aldus The in haar boek. Dat maakt dat de zorgzwaarte de draagkracht van een mantelzorger ver te boven gaat. ‘Het perspectief van de dementiepatiënt is bovendien niet meegenomen in de vernieuwing van het zorgmodel’, aldus The. ‘Dat is vreemd, want deze paradigmashift waarin de patiënt centraal staat, is overal elders in de zorg gaande.’ The verrichtte antropologisch onderzoek onder honderden dementiepatiënten en hun mantelzorgers. Zij volgde langdurig talrijke echtparen, van wie één partner dement werd, tot na het overlijden. Daarbij zag zij hoe partners vaak zelf levensbedreigende aandoeningen kregen door uitputting en doordat zij hun eigen lichamelijke klachten negeerden. The ageert in haar boek tegen de medicalisering van dementie. Patiënten worden overgehaald om een diagnose te laten stellen, maar vervolgens heeft de medische wetenschap hen niets te bieden. Zij vallen in het gat van de ‘care’, ook wanneer zij daar nog niet aan toe zijn. De diagnose geeft hen al in een vroeg stadium een stigma en een somber perspectief. In plaats daarvan zou meer gekeken moeten worden naar wat de patiënt en de mantelzorger nodig hebben om het bestaan nog zinvol te laten zijn,…
De everseller Nederland stopt! Met roken van longartsen Wanda de Kanter en Pauline Dekker beleeft in de Stoptobermaand een tiende druk en hielp talloze mensen van hun rookverslaving af. Meer dan 55.000 exemplaren gingen er over de toonbank van het boek, dat is gestoeld op de jongste wetenschappelijke inzichten, bewezen effectieve methoden zoals cognitieve gedragstherapie en motiverende gespreksvoering, en succesverhalen van celebrity’s als wijlen Johan Cruijff en Carolien Tensen. De longartsen zetten in Nederland een revolutie in gang waar het ging om het rookstopbeleid. Met hun Stichting Rookpreventie Jeugd daagden zij met steun van KWF fabrikanten voor de rechter vanwege de strategie om ‘nieuwe’ jongeren, de zogenoemde ‘vervangingsgeneratie’, verslaafd te maken. In hun boek Nederland stopt! Met roken bieden zij rokers een groot palet aan wetenschappelijk bewezen handvatten om het roken te staken. Het boven water krijgen van de eigen motivatie is daarbij belangrijk, maar soms kan ook medicatie belangrijke ondersteuning bieden. Juist de veelheid aan (bewezen) methoden maakt de strategie van de longartsen zo succesvol. Voor de redactie: Voor een recensie-exemplaar, interview met een van de auteurs of vragen: info@thoeris.nl of 06-16141164
* P E R S B E R I C H T * Het identificatieonderzoek van de MH17-slachtoffers hielp de nabestaanden bij de traumaverwerking. Dat blijkt uit het boek ‘MH17 – De thuisreis’ van Lex Meulenbroek en Paul Poley, dat 12 november verschijnt. ‘Met de identificatie zijn de mooie beelden teruggekomen van mijn omgekomen ouders, zegt nabestaande Ria van der Steen. Grootste identificatieonderzoek Onder de naam Bring them home kwam een immense operatie op gang om de MH17-slachtoffers te repatriëren en identificeren. Het werd het grootste identificatieonderzoek uit de Nederlandse geschiedenis. Het boek beschrijft dit identificatieonderzoek aan de hand van persoonlijke verhalen van nabestaanden en van medewerkers van het Landelijk Team Forensische Opsporing (LTFO) en het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). Een onderzoek onder zeer moeilijke omstandigheden. Nooit eerder was een grootschalig identificatieonderzoek uitgevoerd in een ander land dan waar de ramp had plaatsgevonden. Bovendien was voor een groot aantal slachtoffers DNA-onderzoek de enige mogelijkheid voor identificatie. Drijfveer onderzoekers Uit de persoonlijke verhalen van de onderzoekers komt hun grote drijfveer naar voren: al het mogelijke doen om alle slachtoffers naar huis te brengen. Nabestaanden verwoorden welke impact het langdurige identificatieonderzoek op hen had. ‘Waar zijn mijn kinderen?’, vroeg Grace van Zijtveld…
Prof. dr. Guus Schrijvers: ‘Innovatie van de zorg noodzakelijk’ Innovatie in de gezondheidszorg is noodzakelijk om de zorg betaalbaar te houden. Alleen dan is het mogelijk om met hetzelfde geld meer zorg te leveren, wat nodig is gezien de vergrijzing van de samenleving. Dat zegt prof. dr. Guus Schrijvers, emeritus hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom, in zijn boek Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel, dat verschijnt op 31 oktober. De komende jaren komt er geen extra geld voor gezondheidszorg, is de verwachting van Schrijvers. Toch moet er meer zorg geleverd worden. Dat kan, stelt Schrijvers. Maar alleen als de inhoud van de zorg verbetert, als de ICT een grotere rol gaat spelen en als de financiering plaatsvindt volgens het cappuccinomodel. Alle drie de innovaties zijn nodig om met hetzelfde geld meer zorg te bieden, aldus Schrijvers. De inhoudelijke innovatie behelst meer patiënt empowerment, betere zorg, een hogere therapietrouw en minder kostbare kankerbehandelingen door shared decision making. Door de patiënt meer te betrekken bij zijn zorgtraject is de verwachting dat patiënten vaker afzien van een levensverlengende behandeling die veel bijwerkingen geeft en maar weinig effect sorteert. Van farmacie tot eigen vermogen van ziekenhuizen, van chirurgie tot psychiatrie, van geboortezorg tot geriatrie, voor alle…